برای تمدید ویزای توریسیتی ام در پرو باید از کشور خارج و برمی گشتم. در این چند سالی که در آمریکای جنوبی گردش و زندگی کردم همیشه آرزو داشتم به «ایستر آیلند» (اسم بومی: راپا نویی Rapa Nui)، جزیره ای کوچک و دور افتاده متعلق به شیلی در اقیانوس آرام، بروم. مجسمه های عظیم سنگی این جزیره را بارها در فیلم های مستند و عکس ها دیده بودم و نگاه مرموز صورت آنها همیشه در ذهنم مانده بود. در گوگل ارزانترین بلیط رفت و برگشت ممکن (۷۷۰ دلار کوسکو-ایستر آیلند-کوسکو، با توقف در لیما و سانتیاگو) را پیدا کردم و از ۱۶ تا ۲۳ مارس را در این جزیره کوچک گذراندم. دیدن مجسمه ها، که به زبان محلی «موآی» Moai نام دارند، از نزدیک شگفت آور و تحسین برانگیز بود. تصور کن:‌ بین ۱۴۰۰ و ۱۶۰۰ بعد از میلاد مسیح ساکنان جزیره ۸۸۷ «موآی»، که بطور متوسط ۴ متر قد و ۱۳ تن وزن داشتند، را از دل یکی از کوهای آتش فشانی تراشیدند و بسیاری از آنها را کیلومترها دورتر در سواحل و نقاط دیگر جزیره علم  کردند. بر اساس اعتقادات شفاهی بومیان، مجسمه ها نماد فرمانروایان و اجدادشان هستند. خود اینکه از کجا و چگونه بومیان به این جزیره رسیدند داستان عجیبی است که گویای مهارت مردمان اقیانوسیه در اقیانوس نوردی در دوران باستان است.

In order to renew my Peruvian tourist visa, I had to leave the country and come back. It was always a dream of mine to visit Easter Island, or Rapa Nui as the natives call it. I booked the cheapest possible flight ($770 Cusco-Easter Island-Cusco, with stops in Lima and Santiago) and visited the Chilean island on March 16-23. The mysterious statues in this small, remote Pacific island didn't disappoint. Known as moais, seeing them up close was awesome, inspiring immense admiration. On average each moai, representing the spirit of rulers and their ancestors, is four meters high and weights 13 tons. Some 887 of them were carved between 1200 and 1600 AD from one mountain and dragged to destinations many kilometers away along the coast.

نمایش گالری در اندازه بزرگ