یاران فرهیخته من ...دوست دارم غزلی  عاشقانه و عرفانی بنام لیله البدررا در بین مثنوی های عرفانی تقدیم شما  بکنم این شعر  قریب به یک سال پیش در پژواک و چند رسانه دیگرچاپ و منتشر شد... اینک بخاطر درج در سایت  [ سی ان ان ] در سایت بزرگ ایرون دات کام به پیشگاه تان عرضه می کنم  

 http://www.pezhvakeiran.com/maghaleh-58262.html -.Pezhvak -Click

لَيْلَةَ الْبَدْرِ

لیله البدر شود هر شبم از نور خدائی

 گر که رخساره از آن ظلمت گیسو بگشائی

ماه من در پس آن ابر سیه تا کی و تا چند ؟

شب به پایان نرسد تا تو مرا رخ ننمائی

بگشا چهره تابان مه از طره شبگون

بگشا تا که غم از این دل شیدا بزدائی

به حجاب آمده از شرم رخ ماه تو گیتی

به نقاب آمده خورشید ضیاء تا تو در آیی

ترسم انگشت نما گردی و رسوای خلایق

که حلول مه نو را سزد انگشت نمائی

ماه من چشم خلایق به نگاهت شده شایق

باز کن دیده که جان و  دلم از غم بزدائی

بگشا تیغه آبروی تو شق القمر آید

وه چه شق القمرآید اگر ابرو بگشائی

 تیغه خنجر خورشید شود کند و نتابد 

چشم خفاش  شود کور چو رخساره نمائی

خنجر تیغه خورشید شود کند سحر گه 

گر بجای فلق مشرق دنیا تو درآئی

 فلق از روی تو هر شب  دو قلو زاید صبح

شفق شب به سحر تیغ زند تا تو بزا ئی

شاه من پنجه شاهین بگشا تا بربائی

دل دیوانه و طوفانی این مرغ هوائی

شاهدا  پنجه شاهین خطراتی دارد

رو خطر کن  که ز افات دگر دل برهائی

 م.س شاهد