تصویری که (برای اولین بار به اشتراک گذاشته می‌‌شود) مشاهده می‌‌فرمائید؛ تصویری از کلاهِ درویشی حضرت ظهیرالدوله است که در کاخ موزهٔ صاحبقرانیه نگهداری می شود.

از ایشان خیلی‌ مطالب هست که می‌‌توانم بگویم، چه از لحاظِ دوستی‌ (با پدر بزرگم) و چه از لحاظِ خانوادگی (هم خویشِ خاندانِ با مادرم) اما بماند برای بارِ دیگر... یکی‌ از تسبیح‌های ایشان که به پدر بزرگم خودشان هدیه داده بودند را با خود دارم،... این روز‌ها نمی‌‌توانستم به یادِ ایشان نباشم.

چندی پیش نودّمین سالگردِ پروازِ اَبدی ایشان بود.

مختصری از زندگی‌ ایشان...

 عَلیخان قاجار دوّلو ملقب به حضرت ظهیرالدوله از رجال روشنفکر و خوشنام بود، شیوهٔ او در حکومت برخلاف اکثر رجال آنروزگار همواره با عطوفت و مهربانی ذکر شده و ازاینرو درمیان مردم آنروز جایگاهِ والائی داشته است.

حضرت ظهیرالدوله در انقلابِ مشروطه از طرفداران اِصلاحات و تأسیس مجلس بوده و اولین مجلس شورای مردمی را در همدان قبل از مجلس شورای ملی تأسیس کرد و از نمایندگان اصناف و پیشه وران برای ادارهٔ شهر دعوت کرد.

ایشان مردی خوش طبع، شاعر و هنرمند نیز بوده است و اشعاری زیبا و آثاری اَدیبانه از او یادگار مانده است. وي از مشوقانِ هنر بوده و انجمن اخوت به رياست وي اولين سازمان رسمي در ۱۳۰ سال پيش بوده كه اولين كنسرتها و سالتهاي هنر مثل گالريهاي نقاشي و عكاسي را در كشور داير كرد.  همچنین موسيقيداني برجسته بود و سازهاي ويولون و پيانو را بخوبي مينواخت و در مسافرت به فرانسه به همراه  سلطان مظفرالدين شاه كنسرتي نيز در حضور پادشاه فرانسه اجرا كرده بود و صفحاتي نيز پُر كرده كه اكنون در دست نيست؛ گویند پیش درآمد و رِنگ و تصنیف از اِبداعات او در کنسرتهای انجمن اخوت بوده که توسط درویش خان اجرا میشد. و نیز نقل است تصنیف معروف بتِ چین را او ساخته است.

 فوت ایشان ۸ تیرماه ۱۳۰۳ هجری شمسی در جَمال آباد شمیران اتفاق افتاد و بنا به وصیتِ خودشان؛ ایشان را در مزرعه ای زیر یک درخت در نزدیکی امامزاده قاسم شمیران دفن نمودند. اکنون آرامگاه بسیاری از هنرمندان و رجال سیاسی است.

روحشان شاد.

یـــــاد حــــّـق.