تصویر منوچهرخان معتمدالدوله گرجی که بر روی یک انفیه دان لاکی نقش شده، این تصویر احتمالاً چند سال پس از وفات وی کشیده شده است.

منوچهرخان، شمس‌الوزراء گرجي شهير به منوچهر خان معتمدالدوله، ملقب به ايچ آقاسي يعني خواجه‌باشي، ارمني‌الاصل که شايد به غلط گرجي خوانده مي­شود، يکي از رجال نسبتاً با کفايت دوره سلطنت فتحعلي شاه و محمدشاه قاجار بوده است که معروفيتش نه به اين دليل است که در دوران وانفساي حکومت قاجار، با کفايت و درايت حکومت­هايي کرده، بلکه به خاطر اين است که سران فرقه­ي بهائيت وي را منجي نقطه اول سيد علي‌محمد باب و يکي از ايمان‌آورندگان به وي مي­دانند.

او بر خلاف فرمان شاه، به صورت آشکار از باب حمایت می‌کند و برای تشویق باب وعده‌هایی به او می‌دهد.


اعتقاد بهائيان بر اين است که وي به آئين باب ايمان آورد و تمام دارایيهاي خودش را به باب بخشيده است، اما ما مي‌گویيم خدا خواست که اين خواجه­ نيرنگ باز حيله‌پرداز زودتر بميرد تا جهاني از شر فتنه­هايش خلاص شود والا ممکن بود تحت حمايت او از باب، آتشي عظيم بر افروخته شود و بين نفوس مسلمان نفاق افتد. به هر روي منوچهر خاني که روزگاري در چاپخانه­اش در تهران کتب مذهبي شيعه و حتي قرآن معروف به چاپ معتمد را منتشر مي‌ساخت، يک بابي تمام عيار از آب درآمد و تا آنجا صيتش در افواه عالم فتاد که عباس افندي در لوحه­اي به اغنام بهاء ا... سفارش نمود که« تا توانستيد به زيارت قبر منوچهرخان برويد و حتي شمع نيز روشن کنيد»!
 
با مرگ وي در سال ۱۲۶۳ هجري دولت تمام اموالش را ضبط کرد و جسدش را به قم بردند و نزديک مقبرة فتحعلي شاه در مقبره­ خاص خودش دفن کردند، ضمناً بهائيان تا مي‌توانستند به زيارتش رفتند و زيارت‌نامه‌اي که عباس افندي برايش نگاشته بود زمزمه کردند.