خب...مهمونی خرج داره دیگه...

هزینه هنرمندان؟؟ مثل اینکه مطرب هم داشتند...

هزینه ها هم همه سر راست هستند..

در ضمن منشی عجب تایپیست ماهری بوده. تمیز، منظم، همه چی ردیف... با ماشین تایپ آسون نبود.

در سراسر تمدن بزرگ اون خدابيامرز يه دونه آشپز ايرونى كه لياقت ميهمانان عاليقدر را داشته باشه، پيدا نميشد... در جشنهاى ٢٥٠٠ ساله هم خجالت كشيدند كه حتى يك وعده غذاى ايرانى ارائه بدهند ( نخير؛ خاويار غذا نيست)... حالا بوقچى هاى خانواده رذل، هرزه و تماميتخواه پهلوى، زور الكى ميزنند كه شاه ماليخوليازده و فرح ديباى ابله را بعنوان سمبول هاى ناسيوناليسم بخورد جووناى ازهمه جا بى خبر بدهند. زرشك...زرشك با چلومرغ و زعفرون فراوون... 

خدا باعث و بانی اش را بیامرزد.

الحق که هرچی بود ولی تک خور نبود.

تك خور نبودند... از هر سفره اى سهمشان را طلب ميكردند... از صاحبان صنايع اون زمان، كه برخيشان هنوز زنده اند بپرسيد كه مجبور بودند سهام افتخارى به شاهپورها و شاهدخت ها و سگ و سولشان بدهند تا كارشان راه بيفتد... وگرنه كه ميشد مثل " مبلمان صبورى"...