این صحنه, نماد تمام نمای سینمای مسخره و آبگوشتی آریامهریست. در ضمن, این فیلم اولین فیلم فارسی بود که (قسمتی از ان) بصورت رنگی فیلمبرداری شده بود.

رفیق هستهِ تنها... شما با این حال که با انزجار از این فیلم یاد میکنید و آن را نمونه ابتذال "آریامهری" میدونید مثل اینکه جنابعالی هم مثلِ اکثریت ایرانیها تمام این فیلم را دیده‌اید که از بخشهای رنگی‌ یا سیاه سفید آن یاد می‌کنید. پس دوست عزیز شما هم آبگوشت میل فرموده بودید؟!.... خیلی‌ ساده است که کسی‌ خود را به قولِ این مثلِ قدیمی‌ ایرانی‌ (که شاید هم مثلِ آریامهری باشد) "تافته جدا بافته" معرفی‌ کند. خیر پیش.

بنده سگ کی باشم که خواسته باشم خودم را تافته جدا بافته بدانم. این غلطا به اینجانب نیامده.    آنموقع که این فیلم مبتذل را در راستای مسخ  تماشاچیان "تخمه شکن"ساختند, رنگی بودن بخشی از ان را خیلی تبلیغ کردند. همین.

بهرام جان, بیزحمت گاه گداری کلیپ هایی از "گودارد, تروفو, آنتونیونی و برتولوچی" بگذار تا جناب "تک هسته" هم راضی بشه!

فرامرز جان بزودی چند تا کلیپ پیدا می کنم  lol. این را امروز تو ویکی پد یا خوندم که به نظرم خیلی جالب بود . 
"گنج قارون نخستین فیلم سینمای ایران بود که به فروش میلیونی (یک میلیون تومان) رسید."

اين اشاره طعنه آميز كه در فضاى بيكران بين فردين و برتولوچى، كسى را سراغ ندارد خود حاكى از فقر فرهنگى ما ملت است.

کیفیت و هنر و تکنولوژی ووووو همه چیزش صفر ولی جمش کنی میشه   ۰+۰+۰ = ۱۰۰ و من از بچگی چاکر فردین و نوکر فیلمای ابگوشتیش 

 توی ماشینیم ولی شاد و غزل خون می رویم
 دسته جعمی مون به سوی شهر تهرون می رویم
 هرچه پیش آید خوشاید ما که خندون می رویم
 داری می بینی که ما با جمع یارون میرویم
 آخ برم راننده رو اون کلاج و دنده رو
 گاز و فرمونو ببین شور و حال بنده رو
 
من که خیلی شادمونم همچو بلبل نغمه خونم
 تا که هستم فکر یارم زنده دل هستم جوونم
 قربون بازوم برم قربون بازوم برم
 آی داداش بیخود تو چرتی
 دل به دست جاکش و توده سپردی
اخم نکن اخر برادر
اخم تو کرده مکدر
من ز اخمت دلخورم
 غم مخور بیخود در عالم
 از چه رو هستم جوونم
 قربون بازوم برم