Secret

 

Dad! It's too late now

And you cannot even remember my name.

I should've opened my mouth that day

When, at the end of winter, 

The gardener picked the last row of firewood

From behind the courtyard wall  

And suddenly cried: "A coconut!"

You brushed the snow off of it

And said: "It's the work of crows.

They like to hide everything."

You asked me to bring a nail and a hammer

And made two holes in its base.

I watched the milky juice

Dripping out of that tiny hole

Into the throat of a teacup

And I wanted to pour that secret

Out of my skull.

 

August 12, 2004
Majid Naficy

 
راز
 


پدر! دیگر خیلی دیر شده
و تو حتی نام مرا به یاد نمی آوری.
باید همان روز دهان می گشودم
وقتی که باغبان در پایان زمستان
آخرین رده ی هیزم را
از کنار دیوار حیاط برمی چید
و ناگهان فریاد کشید: ”نارگیل! نارگیل!”
تو برف روی آن را زدودی
و گفتی: "کار کلاغ هاست.
آنها همه چیز را پنهان می کنند."
و از من خواستی تا چکش و میخی بیاورم
تا در ته آن، سوراخی بگشایی.
من به قطره های شیری رنگ نگاه می کردم
که از آن دهانه ی تنگ
به گلوی استکان می چکید
و می خواستم که آن راز را
از کاسه ی سرم بیرون بریزم.

دوازدهم اوت ۲۰۰۴
مجید نفیسی