Hollow Earth



In the year 1982
Something broke in me.

Was it my eyesight
That faded away?
Was it my companion
Who turned cold?
Perhaps it was
Perhaps it was not
But whatever it was
I became sifted
Sifted.

Like a hollow earth
I am a memento
Of that year’s fresh snow
Which before touching the ground
Dissolved in the depth
Of my burning heart.

Oh, hollow earth!
If no seed grows in you
Don’t be sad.
The underground water
Flows beneath your feet.

October 29, 1986
Majid Naficy

خاك پوك 

 

 

 

در سالِ شصت 

چيزي شكست در من. 

 

چشمم نبود كه پژمرد؟ 

يارم نبود كه افسرد؟ 

هم بود و هم نبود 

هر چه بود 

غربال گشتم، غربال. 

 

چون خاك پوك 

من يادگارِ برف تازه ي آن سالَم 

كه نِشسته يا نَنِشسته 

تحليل رفت 

تا عمق قلب سوزانم. 

 

اي خاك پوك! 

تخمي گرت نمي رويد 

چه غم 

كاريز زيرِ پاي ي توست. 

 

۲۹ اكتبر ۱۹۸۶

 مجید نفیسی