تاوانِ همین بندگیِ کور و کر و لال....

پا بسته و...اندیشه و.... بشکسته پر و بال

دیوانِ دعا آمد و... رفت از همه ِ پندار....

بیدار ی ما،.. تافته بر باورِ بیمار

امروز نه آنیم و نه ایشان شدگانیم...‌

ما مرده ترین زنده نمایانِ جهانیم

تاریخِ معلق شده ی سلسله هستیم

یک پیله ی بن بست، ز نیرنگِ الستیم

ما دورترین هاله ی ابریم و نباریم....

بادیم، که در گردِ فلک جای نداریم

شراره رضوی