ایران وایر:
وقتی زمستان ۱۹۹۰ به آمریکا رفتم از همه چیزبریده بودم. انقلاب، اسلام، خدا. ریشم را هم زدم. بعد از 10سال خدمت در خبرگزاری جمهوری اسلامی، اعتقادی برایم باقی نمانده بود. در۲۸ سالگی، امید و آرزوهای ۱۹ سالگیِ دورانِ انقلاب تبدیل به یأس وبدبینی شده بودند. فقط می‌خواستم نفس بکشم و زندگی تازه‌ای شروع کنم.
دو سال بعد اما، دوباره وارد خبرگزاری شدم. این‌بارنه به‌عنوان سمپات انقلاب. درنیویورک دانشگاه می‌رفتم ومحتاج کمک هزینه. همکارسابقم، «احمد بورقانی» مسوول دفترخبرگزاری جمهوری اسلامی در نیویورک شده بود و دعوتم کرد به‌عنوان مترجم کارکنم.
احمد را دوست داشتم. او که سال‌ها بعد نماینده اصلاح‌طلب مجلس و معاون وزیرارشاد در دوران خاتمی شد، آدم فهمیده‌ای بود با فکری باز و قلبی بزرگ. او جزو افرادی بود که به «نیویورکی‌ها» شهرت پیدا کرده‌اند؛ عنوانی که این روزها با مطرح شدن نام «محمدجواد ظریف» درکابینه احتمالی «حسن روحانی» بیش‌ترشنیده می‌شود...
برو به آدرس
مجری اصلی تلویزیون آفتاب کی بود؟ مردی میان سال با روئی خوش با ریشی جوو گندمی، اسمش یادم رفته.
جنتی عطایی، ولی نه ایرج.