دل‌کندن سخت است، میدانم برخی خوشحال و بسیاری از این رفتن غمگین هستند. چه میشود کرد، فعلاً دور دست نامردمان است و باید صبر کرد و کوشش تا ورق برگردانده شود.

دو روز پیش فاشیست ها قراردادی را با اربابشان پوتین جون و نوچه هایش امضا کردند که طبق آن  سهم تاریخی پنجاه درصدی ایران از دریای مازندران را رسماً به حدود سیزده درصد تقلیل دادند.

اگرچه خداحافظی با منافع ملی ایران و ایرانیان در این چهل سال حاکمیت نکبت بار فاشیست ها امری عادی شده، ولی دل‌کندن از آن سخت است.

باشد که این تازه ترین حراج منافع ملی ایران قوۀ  محرکه ای شود برای تشدید فعالیت ایرانیان آزاده در راسۀ سرنگونی فاشیسم اصلاح ناپذیر دینی.

فعلاً خداحافظ دریای مازندران که همچو خلیح فارس سهم تاریخی ایران از تو در دی‌ان‌ای ایرانیان حک شده و بازپس گرفته خواهد شد.

تنها راه رهایی، تلاش بی امان برای سرنگونی کلیت حاکمیت اصلاح ناپذیر فاشیست ها میباشد. تحریم های کمر شکن که شامل جلوگیری از صادرات یک قطره نفت میشود و کپی برداری از مُدل رهایی بخش در آفریقای جنوبی و برمه نقشه راه است.

دور نیست، رهایی اصلاً دور نیست.

"تنها حقیقت است که رهایی میبخشد"

تبریک

کاریکاتور بالا؛ شوری آب دریا و تلخکامی ما

اشاره به گفته حاجی میرزا آقاسی، صدر اعظم محمدشاه قاجار که در آن دوران بخشهای دیگری از ایران تقدیم روسیه شد: "ما به خاطر یک قاشق آب شور (دریای خزر) خاطر شیرین دوست (روسیه) را تلخ نمی‌کنیم."

زنان آزادۀ گیلان: