اینقدر ناراحت اند و عصبانی ازافتخاری که نصیب ایران شده که پذیرش فیلم وطن در جشنواره کن را "ورود غیرقاعده و فراقانونی” می خوانند و "فروشنده" را فیلمی سفارشی. ذهن توطئه گرشان به سناریو بافی می افتد و اراجیف بافی که "غیرت‌ورزی یک ایرانی مسلمان در مقابل تجاوز به همسرش را خشونت طلبی معرفی میکنند!
و صرفنظر کردن وی از مجازات تجاوز‌کننده به ناموسش را نشانه مقابله با خشونت‌ورزی! دانسته و دقیقا به همین علت فیلم «فروشنده» آقای اصغر فرهادی را شایسته دریافت دو جایزه نخل طلایی جشنواره کن برای بازیگر نقش اول مرد و نویسنده فیلمنامه می‌دانند”.
حکایت شادی مردم ایران و افتخارآفرینی فرزندان شان، با کیهان و وطن امروز و انواع و اقسام چیزنیوزها و برادر حسین ها همان حکایت "عید مردم است و دیو گله داره” اما یکسوی دیگری هم هستند که این شادی را بر مردم نمی تابند.
همان ها که این روزها با پشتکار فراوان زیر هر پست و لینکی از درخشش شهاب ایران لینکی می گذارند که بله مبادا عیش تان کامل شود و از ته دل بخندید و شادی کنید که این ستاره شما سال فلان در حضور ایت الله خامنه ای سخن گفته. به محتوای سخنان اش هم کاری ندارند کلا شغل همیشگی شان است در چنین مواقعی، بخشی شان هرگونه افتخار و شادی برای ایران و مردم تا زمان حیات جمهوری اسلامی را حرام می دانند و هرچه بدبخت تر و دلزده تر استقبال می کنند، بخش دیگرشان عقده های عدم موفقیت در مبارزه سیاسی شان را بر سر هرچه هنرمند و ورزشکار و افتخار آفرین وطن خالی می کنند و انتظار دارند آنان قهرمانانی باشند که بی عرضگی سیاسی و مبارزاتی این ها را جبران کنند.
هر دو دسته بیمارند جدی شان نباید گرفت. تنها موضوع جدی درخشش و افتخارآفرینی شهاب حسینی و اصغر فرهادی است عزیزان دل ایران، ستاره گانی که بدرخشیده و به قشنگی و شایستگی ماه مجلس شدند و لبخندی که بر لب و جان مردم نشسته .
فرشته قاضی
میگم خدا رو شکر که این پول مفت وزارت امور خارجه آمریکا اگه برای ملت بدبخت ایران هواپیمای بوئینگ یا گیریین کارد آمریکا نشد، برای هنربند مداحی ولایتی، حاج شهاب حسینی جایزه کنی شد! برای یه مشت فاحشه سیاسی و اپوزیسیون قلابی لندن نشین جو گیر، نون و آب (یا شاید فیش آن چیپس؟!) شد!!!
حالا امت سایبری ذوق زده همه با صدای بلند بگین:
این نخل کندی کنی، حق مسلم ماست!
:)))
لبّ کلام را گفته این خانم قاضی! احتیاج به هیچ تفسیر دیگه ی نیست:
عقده های عدم موفقیت در مبارزه سیاسی شان را بر سر هرچه هنرمند و ورزشکار و افتخار آفرین وطن خالی می کنند و انتظار دارند آنان قهرمانانی باشند که بی عرضگی سیاسی و مبارزاتی این ها را جبران کنند.
دو کلمه حرف حساب ولی کو گوش شنوا؟ یه جای دیگه هم زیر پست یکی از ارکان این سایت نوشتم. اشکال ما‌ها اینه که نمیفهمیم ۳۷ سال یه پاراگراف هم تو کتاب قطور تاریخ نمیشه. با خودمون سر راست باشیم. این رژیم هر روز داره چند میلیمتر بیشتر در مقابل مردم عقب نشینی میکنه. اعتبارش هم مال اون کسانیه که اونجا زندگی میکنند از هنرمند و ورزشکارش گرفته تا مردم معمولی. هر کی میگه توازن قدرت بین دولت و ملت عینا همون اندازه اوائل انقلابه یا سرشو کرده زیر برف یا مقاصد دیگه داره، میخواد از آب گله آلود ماهی بگیره. حیف شغل شریف حمالی. دمت گرم فرشته خانم.