صدای آنارشیسم:

اگردرغرب اگزیستنسیالیست هادرقرن بیست لباس سیاه می پوشیدند، آنارشیست ها درقرن 19 پرچم سیاه را برافراشته وحمل میکردند. مورخین آنارشیسم مینویسندکه درفرانسه، کابوس شکست وسرکوب کمون پاریس هیچگاه فراموش نشد ونیازبه این تئوری ازآنجابود که جنبش کارگری درزمان کمون پاریس دریک بن بست قرارگرفته بود.جریان ازاین قراربود که درماه مه سال 1871 درخیابانهای پاریس 20000 تظاهرکننده ازطرف نیروهای دولتی کشته شدند؛آنها خلافی نکردند غیرازاینکه علیه دولت خود دست به اعتراض زدند.آن قتل عام، دیگر مبارزه طبقاتی نبود بلکه یک جنگ بود؛جنگ یک دولت زورگوعلیه مردم معترض خود.بعدازآن حادثه چون سازمانهای انقلابی فلج شده ونظریه پردازان مجبوربه سکوت شدند،راهی نماندغیرازآنکه اشخاص وگروههای پراکنده اعلان جنگ دولت خودرابا مقاومت پاسخ دهند،چون زمانیکه جنبش جمعی شکست بخورد،مبارزه فردی آغازمیگردد.کنگره آنارشیست ها درسال 1881 درلندن توصیه ای غیرازآن نداشت که به هوادارانش بگوید دریک مبارزه زیرزمینی به مبارزه ادامه دهند،به این سبب گفته میشود که بمب،سنبل این دوره شد- ودینامیت،وسیله ای معجزه آمیزعلیه سئوال " چه باید کرد ؟ " گردید.هدف هر اتوپی آنارشیستی تاکنون،آزادزیستن در زندگی بوده است. خانم آگوسته وایلانت مینویسد :" انفجاربمب نشان خشم یک فردنبود بلکه بیان نیاز یک طبقه بود تاغرش آن برفریادفردغالب گردد". گروه دیگری میگفتند که انسان باید فقط با یک اردنگی به زانوی دولت وسرمایه بزند تا آندو بزمین بیفتند..............

برو به آدرس