یادداشتی از شیدا محمدی:

ايتالو كالوينو در «شهرهاى نامرئى»ِ درخشان و حيرت آورش مى نويسد:

«مسافر به محض ورود به هر شهرِ جديد، گذشته اى را مى بيند كه بر آن تملكى نداشته و در مى يابد آنچه مى توانست آينده ى احتمالى او باشد اكنون زمان حال شخص ديگرى است. مسافر با كشف آن همه كه از آن او نبوده و هرگز نخواهد بود، به آن اندكى كه از آن اوست راه مى برد.»