چهل سالی
روزگارمان یک شعار بود
شنیدیم دیدیم کشیدیم سوختیم
اما نساختیم
هرچند همه جاری بود:
آخوند مرگ بندگی!
و گاه که اصلاح میشد:
آخوند بندگی مرگ!
اما روزی، روزگاری، که هیچکس نبود
خدا هم نبود
با قطعِ شاخهای جوان
ــ دیگر بس است! درخت گفت
و آنگاه همه آغاز شد:
زن زندگی آزادی!
اکتبر ۲۰۲۲
نظرات