For Nahid

I go to get water

With a container in one hand

And a quarter in the other.

I stop by the high wall of Payless

In front of the empty parking lot,

Put the coin in the vending machine

And hold the water container

Under the spigot.

I hear the sound of a murmuring stream

Chirping sparrows in the trees

And village girls with colorful dresses

Who are sitting next to each other

filling their jars with cold water

From a nearby spring.

Wasn’t it there that for the first time

I saw my tall and graceful Anahita?*

She was walking down the spring trail

And when her eyes met my gaze

She lowered her long eyelashes.

The vending machine is staring at me

I take my water container

Cross the empty parking lot

And walk back home.

Will the lady of waters open the door for me?

Majid Naficy
October 15, 1998

* Anahita or Nahid: Goddess of waters in old Persia.

می روم که آب بیاورم

به ناهید

می روم که آب بیاورم

با دبّـه ای در یک دست

و سکه ای در دست دیگر.

در کنار دیوار بلند پی لِس^* می ایستم

پشت به پارکینگ خالی ماشین ها.

سکه را در دستگاهِ آب می اندازم

و دبّـه را با لبِ لوله، تراز می کنم.

به زمزمه ی آب دل می بندم

و آوای گنجشک ها

که از لابلای شاخه ها می خوانند

و دخترانی با جامه های خوشرنگ

که در کنار هم نشسته اند

و کوزه های سفالین را

از آب خنک چشمه پر می کنند.

آیا در آنجا نبود که برای نخستین بار

آناهیتای خود را شناختم

که بالابلند و خرامان

از سراشیب راهِ چشمه پایین می آمد

و با دیدن من

مژگان بلندش را پایین انداخت؟

دستگاه آب به من نگاه می کند

دبّـه را برمی دارم

و از کنار پارکینگ خالی ماشین ها

خود را به خانه می رسانم.

آیا بانوی آب ها در را به روی من باز خواهد کرد؟

مجید نفیسی

۱۵ اکتبر ۱۹۹۸

* payless نام یک فروشگاه بزرگ در لس آنجلس